Sofia's Story Of Supporting TDAS As A Trustee
Moje wprowadzenie do TDAS i wkładu Lesley Hunter
Moje wprowadzenie do Trafford Women's Aid (TWA), jak nas wtedy nazywano, odbyło się przez przyjaciółkę Lesley Hunter, którą poznałam 10 lat wcześniej, pracując w Biurze Porad Obywatelskich Stretford. Od tego czasu obaj rozwinęliśmy różne specjalizacje i przeszliśmy do pracy w oddzielnych organizacjach. Byłam urzędniczką ds. praw socjalnych w radzie miejskiej Manchesteru, a ona doradcą ds. praw pracowniczych w wydziale niskich płac (później Greater Manchester Pay and Employment Rights Advisory Service).
Lesley była zagorzałą feministką z łagodnym stoicyzmem, ostrym jak brzytwa intelektem i miłością do muzyki Northern Soul. Rozpoczęła swoją kadencję w zarządzie TWA początkowo jako sekretarz firmy w 1999 roku, a następnie przewodnicząca w latach 2006-2011. Prowadziła organizację w obu rolach i przeprowadziła szereg restrukturyzacji organizacyjnych, zarówno wewnętrznych, jak i prawnych jako firmy. Jej zamiłowanie do prawa kobiety do bezpieczeństwa i godnego życia rodzinnego zawsze było siłą napędową jej zaangażowania w organizację i zawsze było to widoczne w jej podejmowaniu decyzji. Rozmawialibyśmy długo o problemach dotykających kobiety doświadczające przemocy domowej (jak ją wówczas nazywano) i nieuczciwych zasadach, jakie społeczeństwo narzuca kobietom w różnych kulturach; zmuszanie ich do sytuacji, które nie były ani ich wyborem, ani ich kontrolą.
Biorąc pod uwagę moje południowoazjatyckie dziedzictwo, byłam w stanie zaoferować wgląd w przymusową naturę niektórych „aranżowanych małżeństw”, które przydarzały się kobietom, które znałam. Małżeństwo przymusowe nie było jeszcze sprzeczne z prawem i nadal często było błędnie rozumiane jako „małżeństwo aranżowane”; jednak wiele osób rozumiało podtekst, gdy ten termin był nadużywany. Zafascynowana pracą Lesley w TWA, w 2008 roku złożyłam podanie o członkostwo w radzie powierniczej i od tego czasu aż do śmierci Lesley w 2015 roku byłam przez nią trenowana i mentorowana. Spędziłem wiele niedzielnych popołudni, przygotowując protokoły i programy w salonie Lesley.
Zmiany w TDAS
Po drodze wiele się zmieniło, teraz mamy urząd gminy oddzielony od naszego schroniska. Ponadto język, którego używamy do definiowania naszego przedmiotu, stał się bardziej zdefiniowany. Wiemy, że przemoc fizyczna nie jest jedynym sposobem krzywdzenia ofiar, dlatego zamiast „przemocy domowej” używamy teraz bardziej zniuansowanego terminu „przemoc domowa”, która obejmuje przemoc fizyczną wraz ze wszystkimi innymi rodzajami nadużyć.
Podczas mojej kadencji jako przewodniczącego jednym z ważnych kamieni milowych, jakie osiągnęliśmy, jest to, że teraz świadczymy usługi dla mężczyzn. W zarządzie jest powiernik płci męskiej i w sierpniu 2012 r. zmieniliśmy nazwę na Trafford Domestic Abuse Services, aby odzwierciedlić tę zmianę. Nazwę wybrali nasi pracownicy i zgadzam się; robi to, co mówi na puszce! Zasugerowałem Trafford Without Abuse, abyśmy mogli zachować nasz dotychczasowy branding, ale szybko go odrzuciliśmy.
Progres polegający na zaproszeniu mężczyzny do tablicy początkowo spotkał się z wyzwaniem dla niektórych, ale decyzja miała dla mnie bardzo prosty sens; równość zaczyna się od zgromadzenia wszystkich przy stole. Przemocy i nadużyć ze względu na płeć nie mogą rozwiązać same kobiety. Potrzebujemy mężczyzn przy stole jako wzorów do naśladowania, adwokatów, doradców, współpracowników, słuchaczy i wykonawców. Potrzebujemy mężczyzn, którzy rozumieją, że przemoc domowa dotyczy władzy i kontroli oraz którzy są chętni, zdolni i zaangażowani w zmianę społeczeństwa, stając po stronie kobiet. Chcemy widzieć wszystkich ludzi zdolnych do nawiązywania pozytywnych relacji, w których każda osoba może swobodnie odejść, a nawet po prostu wygodnie powiedzieć „Nie, nie chcę tego”.
Pomimo bardzo trudnych i pełnych wyzwań czasów, służenie TDAS było dla nas absolutnym zaszczytem i przywilejem. Zdaję sobie sprawę, że jako społeczeństwo mamy jeszcze długą drogę do przebycia i że zmiana nadejdzie wraz z edukacją i czasem. TDAS będzie nadal przewodzić ze swoim etosem i niesamowitymi zespołami personelu, zapewniając bezpieczeństwo, wsparcie, schronienie, pozytywne nastawienie i nadzieję tym, którzy nas potrzebują.